Raczej słyszysz:
-A niech Cię pies wychędoży, zasmarkany butokradzie - po czym dostałeś ziemniakiem w łeb...

Zostało 40 minut do treningu...

Sąsiad nie podjął dalszej "walki"...

Gdy dobiegasz do polany słyszysz świst strzały przelatującej obok twego prawego ucha...

Zauważasz dwie ubrane w dziwne ciemnozielone płaszcze postaci. Jedna celuje do Ciebie z łuku zaś druga trzyma miecz i krzyczy do Ciebie:
Mieszek pełen złota albo śmierć, tym razem kolega nie spudłuje...

Airehil - usłyszałeś głos z pobliskiego drzewa -on wyrzucił pełen mieszek na ziemię!!
Airehil to chyba imię tego z mieczem - myślisz
Zdaje Ci się również, że łucznik powoli opuszcza łuk...

Strzała tego łucznika nagle przeleciała nad twoją głową, a z drzewa spada ciało ubrane tak samo jak tych dwóch w ręku ma jeszcze zaciśnięty miecz. Teraz łucznik uderza łukiem tego z mieczem i zaczyna go bić. Z krzaków wyskakują kolejni ubrani na zielono a z pobliskiego lasu wyjeżdża gondorska kawaleria. Stoisz po środku niezłej bitki... W twoją stronę biegnie jeden z zielonych...

Szarżujący uchyla się i tnie sztyletem pod twoje podbrzusze...

Obok Ciebie ktoś upada. Widzisz że jest to jeździec Gondoru, na niego wskakuje zielony i wbija mu miecz w twarz... Zielony podnosi oczy i już chce Cię ciąć, ale na niego wskakuje koń zabitego przed chwilą jeźdźca...
Masz lekko rozcięte podbrzusze... Zielony walczący z Tobą uśmiechnął się... Rana zaczyna mocno piec , a zielony rzuca w Ciebie sztyletem, po czym wyciąga miecz...

Krew pokrywa twoją twarz... Zielony pada na ziemię.
Po chwili doznajesz okropnego bólu w podbrzuszu, sztylet najwyraźniej był zatruty. Nie możesz utrzymać się na nogach a odgłosów bitwy coraz mniej. Widzisz jak jeden zielony biegnie w twoją stronę, lecz do niego podbiega kolejny zielony i zaczynają walczyć...
Po chwili jeden z zielonych robiąc piruet, podcina gardło drugiego. Krew bryzga we wszystkie strony i zdaje Ci się słychać okropny jęk... Bitwa zdaje się kończyć...

Zielony cały we krwi podchodzi do Ciebie, zdejmuje kaptur, długie włosy opadają mu na bladą twarz...
- Pokaż to - słyszysz niski, znajomy głos - Zygfryd, weź go na konia, zawieź do szpitala, powiedz że to trucizna...
Czujesz jak wsadzaj Cię na konia...
Nie czujesz już nic...

Po pewnym czasie budzisz się na łożu w Gondorskim szpitalu, obok Ciebie siedzi ubrany na czarno Riff
- Masz szczęście, że to była słaba trucizna. Dlaczego do cholery od razu nie podniosłeś tego miecza? Po to przecież zestrzeliłem tego na drzewie...
Ehhh... Ważne że żyjesz i zarżnąłeś tego chędożonego bandytę... Umiesz już walczyć... To dobrze, to dobrze... - zdaje się jakby Riff zaczął głośno myśleć
Zapadasz w sen...


ETAP IV ZAKOCZONY POWODZENIEM